Sąd: ukrycie prawdy o chorobie psychicznej uzasadnia unieważnienie małżeństwa

[cezary123]

"Nie zasługiwały na wiarę zaprzeczenia powoda, jakoby przed ślubem nie wiedział, że narzeczona leczy się psychiatrycznie, a jej zachowanie nie dawało mu żadnych podstaw do przypuszczeń, że nie jest w pełni zdrowa. Z zeznań powódki, jej rodziców i brata wynika jasno, że powód jeździł z pozwaną do psychiatry, nie wchodził jednak do gabinetu i nie interesował się przebiegiem tych wizyt, nie dopytywał o rodzaj problemów psychicznych żony, wielokrotnie natomiast był świadkiem jej szczególnych zachowań, takich jak płaczliwość, rozdrażnienie, lęki i deklarował wówczas, że „ kocha ją taką jaka jest”, że „razem przez to przejdą”. Na całkowitą aprobatę zasługuje wniosek Sądu Okręgowego, że powód akceptował łagodne objawy choroby pozwanej, nie był natomiast przygotowany na silny rzut chorobowy, jaki nastąpił w marcu 2010 r. Nie ma podstaw, by uznać, że miał przed ślubem wiedzę o tym, iż narzeczona chora jest na schizofrenię paranoidalną; samo korzystanie z terapii psychiatrycznej, co było tłumaczone jako wynik załamania nerwowego pozwanej, może być w świetle zasad doświadczenia życiowego postrzegane jako przejaw często występujących w społeczeństwie problemów emocjonalnych, a nie choroba psychiczna, zwłaszcza tak poważna jak ta, na którą cierpi pozwana.



Z przedstawionych względów, powództwo należało uznać za zasadne, podobnie jak argumenty i wnioski apelacji powoda. Sąd Apelacyjny orzekł zatem jak w sentencji, zmieniając zaskarżony wyrok przez uwzględnienie powództwa i ustalenie złej wiary pozwanej oraz orzeczenie stosownie do tego o kosztach procesu w pierwszej instancji, na mocy art. 12 §1 i 2 krio, art. 20 §1 i 2 krio oraz art. 386§ 1 kpc . W punkcie 2) odstąpiono od obciążenia pozwanej kosztami sądowymi na mocy art.113 ust.4 uksc. O kosztach postępowania apelacyjnego rozstrzygnięto na mocy art. 102 kpc w zw. z art. 391§2 kpc. Sąd Apelacyjny uznał, że zachodzi tu przypadek szczególnie uzasadniony w rozumieniu art. 102 kpc, z uwagi na przedmiot sprawy i sytuację tak finansową, jak i osobistą pozwanej; [u]jej postawa w procesie podyktowana była dążeniem do utrzymania małżeństwa, którego rozpad jest prywatnym dramatem obu stron".[/u]



SSO-del. Ewa Solecka SSA Tomasz Ślęzak SSA Roman Sugier"

http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/rozw$00f3d$0020$0020choroba$0020psychiczna/151500000000503_I_ACa_000708_2013_Uz_2015-06-18_002









Dla kobiety rozpad związku jest "dramatem", a jak mężczyzna traci miłość swojego życia, to znaczy, że był gorszy od innych byków. I tyle.

[cezary123]

Czasem jednak sąd myśli logicznie.

Gdyby nie rozwód, to by kobieta wyciągnęła wszystko dla siebie i tego innego swojego przydupasa. Zagryźliby się nawzajem. I słusznie.

Szkoda tylko, że z dziecka zrobiła kalekę, żeby wyszło na potrzebującą więcej pieniędzy od biologicznego ojca.











"WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 listopada 2015 r.



Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:



Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Tatarczyk (spr.)



Sędzia SO Tomasz Pawlik



Sędzia SR (del.) Maryla Majewska - Lewandowska



Protokolant Renata Krzysteczko



po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2015 r. w Gliwicach na rozprawie



sprawy z powództwa A. A.



przeciwko B. A.



o alimenty



na skutek apelacji powódki



od wyroku Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej



z dnia 6 marca 2015 r., sygn. akt III RC 78/14



1) zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że :



a) zasądza od pozwanego na rzecz powódki alimenty w kwocie po 400 (czterysta) złotych miesięcznie, płatne do dnia 10-go każdego miesiąca począwszy od dnia 24 stycznia 2014 r. z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia,



b) oddala powództwo w pozostałej części,



c) zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1353 ( tysiąc trzysta pięćdziesiąt trzy ) złote, w tym 253 ( dwieście pięćdziesiąt trzy ) złote podatku od towarów i usług, z tytułu części kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu,



d) przyznaje adwokatowi U. L. od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej kwotę 1599 (tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt dziewięć) złotych, w tym 299 (dwieście dziewięćdziesiąt dziewięć) złotych podatku od towarów i usług, z tytułu części kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce,



e) nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych z tytułu kosztów sądowych;



2) oddala apelację w pozostałej części;



3) zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 836,40 (osiemset trzydzieści sześć 40/100) złotych, w tym 156,40 (sto pięćdziesiąt sześć 40/100) złotych podatku od towarów i usług, z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce w postępowaniu odwoławczym przez adwokata ustanowionego z urzędu;



4) nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej kwotę 288 (dwieście osiemdziesiąt osiem) złotych z tytułu kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym.



SSR (del.) Maryla Majewska – Lewandowska SSO Tomasz Tatarczyk SSO Tomasz Pawlik



Sygn. akt III Ca 1250/15



UZASADNIENIE

Wyrokiem z 6 marca 2015 roku Sąd Rejonowy oddalił powództwo, którym powódka dochodziła zasądzenia od pozwanego alimentów w kwocie po 850 zł miesięcznie, postanowił nie obciążać powódki kosztami procesu i przyznał adwokat U. L. ze środków Skarbu Państwa kwotę 1476 zł z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu powódce. Sąd ustalił, że strony pozostawały w związku małżeńskim zawartym w dniu 11 sierpnia 2001 roku. Z małżeństwa stron pochodzi córka E., urodzona (...). Po zawarciu związku małżeńskiego strony zamieszkiwały u rodziców pozwanego, a po kilku latach zamieszkały w dwupokojowym mieszkaniu, które następnie wykupione zostało przez nich na własność. Pozwany z zawodu jest kucharzem, pracował w pizzerii. Powódka posiada wykształcenie średnie ogólne i policealne w zakresie technika ekonomisty. Po ukończeniu szkoły odbywała staż pracy w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, a następnie pracowała tam na stanowisku referenta biurowego. Po zawarciu związku małżeńskiego z pozwanym pracowała dorywczo. W latach 2004 - 2006 strony prowadziły pizzerie, która nie przynosiła dostatecznych dochodów i została zlikwidowana. W 2007 roku powódka podjęła pracę jako pracownik biurowy w fabryce mebli, w której pozwany znalazł zatrudnienie jako tapicer. Strony wyjeżdżały do pracy za granicę. Do kraju wróciły w 2008 roku, gdyż powódka zaszła w ciążę. Następnie wspólnie podjęły decyzję o wyjeździe pozwanego do pracy za granicę. Pozwany pracował w Anglii. Pod koniec 2009 roku pozwany powrócił do kraju i podjął pracę w pizzerii, gdzie zarabiał 1200 - 1500 zł miesięcznie. Pracował do kwietnia 2011 roku a następnie został zarejestrowany jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku. Powódka w marcu 2011 roku podjęła pracę z wynagrodzeniem 1200 - 1300 zł miesięcznie. W okresie gdy powódka pracowała opiekę nad dzieckiem sprawował pozwany. W listopadzie 2010 roku, wobec nieporozumień i konfliktów w małżeństwie, powódka wystąpiła z pozwem o rozwód ale pozew ten cofnęła. W październiku 2011 roku pozwany wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie podjął pracę jako kucharz z miesięcznym średnim zarobkiem 1200 funtów netto. Od kwietnia 2012 roku powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim i pobierała zasiłek chorobowy, a następnie do stycznia 2013 roku świadczenie rehabilitacyjne. Podjęła leczenie w poradni zdrowia psychicznego z powodu depresji. Nie miała stałej pracy, utrzymywała się z prac dorywczych, pieniędzy przekazywanych przez pozwanego, oszczędności i korzystała z pomocy finansowej swojej rodziny, wynajęła wspólne mieszkanie stron a wraz z córką zamieszkała bliżej swoich rodziców. Od września (...) córka stron zaczęła uczęszczać do przedszkola i często chorowała na infekcje dróg oddechowych. Rozpoznano u niej wysiękowe zapalenie uszu, pozostawała pod opieką poradni rehabilitacyjnej z powodu szpotawości stóp i wymagała butów zdrowotnych, nosiła okulary korekcyjne, miała skazę białkową. Wyrokiem z 28 listopada 2012 roku sąd orzekł rozwód małżeństwa stron z winny obu małżonków, wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią E. powierzył matce, pozostawiając ojcu prawo do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka, zasądził od pozwanego na rzecz małoletniej córki alimenty w kwocie 600 zł miesięcznie. Wskutek apelacji powódki sąd odwoławczy wyrokiem z 21 czerwca 2013 roku zmienił rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji w ten sposób, że rozwód orzekł z winy pozwanego, a alimenty zasądzone od niego na rzecz córki podwyższył do kwoty 900 zł miesięcznie. Powódka liczy obecnie 35 lat, nie pracuje zarobkowo, poszukuje pracy, od 2 grudnia 2013 roku jest ponownie zarejestrowana jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku, leczy się w poradni ginekologiczno - położniczej, poradni chirurgicznej z powodu choroby jelita grubego, pozostaje w stałym leczeniu w poradni zdrowia psychicznego, otrzymała skierowanie do poradni neurologicznej i do poradni endokrynologicznej z powodu chorób tarczycy. Od stycznia 2015 roku nie wynajmuje wspólnego mieszkania stron. Pobiera zasiłki rodzinne i mieszkaniowe. Od ponad dwóch lat pozostaje w związku faktycznym z S. S., który prowadzi własną działalność budowlaną, prace wykonuje na terenie Polski i Niemiec uzyskując dochód w wysokości 3000 - 4000 zł miesięcznie. Ze związku pozamałżeńskiego ma on pięcioletniego syna, który mieszka z matką, regularnie utrzymuje z synem kontakty, dokłada się do opłat za mieszkanie, w którym mieszka z powódką uiszczając jedną trzecią opłat. Małoletnia córka stron ukończyło 6 lat, jej stan zdrowia poprawił się. Pozwany liczy 38 lat, przebywa w Wielkiej Brytanii, gdzie pracuje jako kucharz z wynagrodzeniem brutto w wysokości 7,50 funtów za godzinę, jego zarobek miesięczny wynosi średnio 1270 funtów netto. Od czerwca 2012 roku pozostaje we wspólnym pożyciu z K. M., która pracuje jako kucharz i zarabia średnio 1000 funtów miesięcznie, wynajmują mały dom mieszkalny. Zdiagnozowano u pozwanego przepuklinę lędźwiową, ma on dolegliwości bólowe, choruje na żylaki i ma problemy z kolanami. W ocenie Sądu, nie wystąpiły przesłanki z art. 60 § 1 i 2 k.r. i op., uzasadniające zasądzenie od pozwanego alimentów na rzecz powódki. Wskazał, że sytuację ekonomiczną powódki wyznaczają przede wszystkim jej własne możliwości zarobkowe i majątkowe. Wiek i stan zdrowia powódki nie ograniczają jej aktywności zawodowej a wykształcenie i zdobyte doświadczenie zawodowe umożliwiają jej zarobkowanie. Także wiek dziecka i jego aktualny stan zdrowia nie uzasadniają rezygnacji powódki z zatrudnienia. Jak wywiódł dalej Sąd, powódka bez przyczyny zrezygnowała z dodatkowych dochodów w postaci opłaty za wynajem wspólnego mieszkania stron. Jeśli mimo dołożenia starań powódka nie uzyska środków na zaspokojenie swoich wszystkich usprawiedliwionych potrzeb, to w pierwszej kolejności powinna liczyć na pomoc partnera, z którym pozostaje w związku od ponad dwóch lat. [u]Wprawdzie związek faktyczny powódki z innym mężczyzną nie powoduje wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego jej byłego męża ale okoliczność ta nie jest pozbawiona znaczenia dla oceny zasadności powództwa. W rezultacie doszedł Sąd do przekonania, że powódka nie znajduje się w niedostatku. Uznał, że zebrany materiał dowodowy nie stwarzał podstaw do przyjęcia, że rozwód pociągnął za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej powódki. W[/u]skazał, że w czasie trwania małżeństwa stopa życiowa stron była zróżnicowana w zależności od tego, czy strony pracowały. Występowały sytuacje, kiedy przez pewien czas tylko jeden z małżonków pracował, wówczas strony korzystały z pomocy finansowej swoich krewnych. Po narodzinach córki pozwany wrócił do kraju, gdzie ostatnio pracował w pizzerii z zarobkiem 1200 - 1500 zł miesięcznie. W dacie złożenia pozwu o rozwód strony mieszkały we wspólnym mieszkaniu, ich sytuacja materialna była trudna, ponieważ pozwany nie pracował a jedynym dochodem rodziny było wynagrodzenie powódki w wysokości około 1200 zł miesięcznie. [u]Gdyby rozwód nie został orzeczony i strony kontynuowały pożycie małżeńskie można przypuszczać, że pozwany nie wyjechałby do pracy za granicę, możliwe jest też, że zarobki pozwanego zatrudnionego w Polsce byłyby skromne i nie pozwalałaby na utrzymanie całej rodziny, wówczas powódka zmuszona byłaby podjąć pracę zarobkową. Sytuacja życiowa i materialna stron uległa zasadniczej zmianie dopiero w toku sprawy o rozwód, pozwany wyjechał do pracy za granicę, po jego wyjeździe powódka dysponowała samodzielnie mieszkaniem stron, pomimo tego wynajęła mieszkanie w innej dzielnicy. Ocenił Sąd, że bez względu na obecną sytuację materialną pozwanego i wysokość jego zarobków bezpodstawne jest żądanie powódki dostarczania jej środków utrzymania, pozwanego obciąża przede wszystkim obowiązek alimentacyjny względem córki stron, obowiązek ten spełnia płacąc na rzecz dziecka alimenty w kwocie 900 zł miesięcznie.[/u]



W apelacji powódka zarzuciła naruszenie prawa materialnego - art. 135 k.r. i op. przez nieuwzględnienie usprawiedliwionych potrzeb powódki oraz możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, naruszenie prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 6 k.c. przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i nieuwzględnienie, że pozwany miał i ma możliwości zarobkowe i majątkowe uzasadniające łożenie na rzecz powódki alimentów w kwocie po 850 zł miesięcznie, że powódka poświęcając się wychowaniu małoletniej córki stron, sprawując nad nią całodobową, osobistą opiekę nie miała możliwości podwyższenia swoich kwalifikacji zawodowych, co niewątpliwie przyczyniło się do braku aktywności na rynku pracy, że pozwany nie przyczynia się do osobistej opieki nad córką ograniczając się do przekazywania alimentów, sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych z treścią materiału dowodowego zebranego w sprawie polegającą na błędnym przyjęciu, iż stan zdrowia powódki nie ogranicza w żaden sposób jej aktywności zawodowej, podczas gdy u powódki rozpoznany został nowotwór złośliwy tarczycy, na skutek której to choroby zmuszona jest do częstych pobytów w szpitalu, błędnym przyjęciu, że sytuacja ekonomiczna powódki nie uzasadnia zasądzenia świadczenia alimentacyjnego na jej rzecz od pozwanego, który to został uznany za wyłącznie winnego trwałego i zupełnego rozkładu pożycia małżeńskiego, błędnym przyjęciu, że możliwości zarobkowe powódki uzasadniają oddalenie żądania zasądzenia na jej rzecz alimentów, naruszenie § 6 rozporządzenia w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez błędne przyjęcie, że stawka minimalna wynagrodzenia adwokata przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 10 000 zł wynosi 1200 zł. W oparciu o te zarzuty skarżąca domagała się zmiany wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki alimentów w kwocie po 850 zł miesięcznie począwszy od dnia wniesienia pozwu, płatnych do rąk powódki do dnia dziesiątego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia oraz poprzez przyznanie pełnomocnikowi powódki wynagrodzenia w kwocie 2952 zł, ewentualnie uchylenia wyroku i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, zasądzenia kosztów postępowania odwoławczego".

cdn.

[cezary123]

"Pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego.



Sąd Okręgowy zważył, co następuje :



Związek małżeński stron został rozwiązany przez rozwód z winy pozwanego.



Podstawę roszczeń alimentacyjnych powódki stanowił przeto art. 60 § 2 k.r i op., według którego prawo do żądania alimentów od małżonka wyłącznie winnego powstania rozkładu pożycia przysługuje rozwiedzionemu małżonkowi niewinnemu, chociażby nie znajdował się w niedostatku, gdy rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie jego sytuacji materialnej.



W niedostatku pozostaje uprawniony, który nie dysponuje żadnymi środkami utrzymania oraz ten, którego usprawiedliwione potrzeby nie są w pełni zaspokojone, mimo że w pełni wykorzystuje wszystkie swoje możliwości w celu uzyskania dochodów niezbędnych do zaspokojenia usprawiedliwionych własnych potrzeb.



Sytuacja materialna powódki po rozwodzie jest niewątpliwie trudna, skoro zmuszona jest korzystać ze świadczeń pomocy społecznej. W realiach stanu faktycznego sprawy za słuszną uznać trzeba jednak ocenę Sądu Rejonowego, że powódka zachowała, aczkolwiek w ograniczonym stopniu możliwość samodzielnego zaspokojenia swoich usprawiedliwionych potrzeb.



Zeznania powódki świadczą o tym, że chce ona znaleźć zatrudnienie, zatem czuje się na siłach wykonywać pracę zarobkową.



Uwzględniając wyniki postępowania dowodowego, w tym przedstawione oferty zatrudnienia oraz dotychczasowy przebieg drogi zawodowej powódki stwierdzić należało, że przy wykorzystaniu wszystkich swoich możliwości zarobkowych jest ona w stanie uzyskiwać dochód na poziomie płacy minimalnej. Ocena ta i uwzględnienie wsparcia finansowego udzielanego powódce przez partnera, który partycypuje też w kosztach utrzymania mieszkania wyklucza przyjęcie, że po stronie powódki wystąpił stan niedostatku.



Porównaniu przy orzekaniu w oparciu o art. 60 § 2 k.r. i op. podlega sytuacja materialna, w jakiej małżonek niewinny znalazł się po rozwodzie z sytuacją, w jakiej by się znajdował, gdyby związek małżeński istniał nadal, a pożycie małżonków funkcjonowało zwyczajnie.



Gdyby pożycie stron funkcjonowało prawidłowo powódka utrzymywałaby się razem z pozwanym z wynagrodzeń za pracę osiąganych przez oboje małżonków, przez cały okres, jaki upłynął od narodzin córki mogłaby liczyć na wsparcie i wydatną pomoc małżonka w sprawowaniu pieczy nad dzieckiem. Wskutek rozwodu i w rezultacie wyjazdu pozwanego na stałe poza granice kraju tego wsparcia i pomocy została w całości pozbawiona. Sprawując samodzielnie pieczę nad dzieckiem nie podjęła pracy zarobkowej, wystąpił kilkuletni okres przerwy w jej aktywności zawodowej, w efekcie nie podwyższyła swoich kwalifikacji. Stan zdrowia powódki i obowiązki opiekuńcze wobec małoletniej córki stron, jakkolwiek nie wykluczają wykonywania przez powódkę pracy zarobkowej, to niewątpliwie znacznie utrudniają znalezienie odpowiedniego i dobrze płatnego zatrudnienia ograniczając możliwości podjęcia przez powódkę pracy w pełnym wymiarze godzin.



Następstwem rozwodu jest pogorszenie sytuacji materialnej powódki, bowiem ograniczeniu w rezultacie braku wsparcia pozwanego w opiece nad córką i pogorszenia stanu zdrowia uległy jej możliwości zarobkowe a utraciła ona źródło utrzymania w postaci dochodów pozwanego, którego możliwości zarobkowe są niewątpliwie wyższe od takich możliwości powódki.



Dlatego roszczenie alimentacyjne powódki było uzasadnione w świetle art. 60 § 2 k.r. i op.



Za adekwatne do możliwości płatniczych zobowiązanego uznać jednakże należało świadczenie alimentów w kwocie 400 zł miesięcznie.



Nie nastąpiła w zakresie tych możliwości pozwanego żadna istotna zmiana od czasu ustalenia wysokości świadczeń w postanowieniu o udzieleniu zabezpieczenia. Po uwzględnieniu dochodów, jakie pozwany osiąga z tytułu zatrudnienia w Wielkiej Brytanii, wysokich kosztów jego utrzymania za granicą i zakresu obciążenia alimentacyjnego wobec córki uznać należało żądanie pozwu za wygórowane.



Z tych przyczyn orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie art. 386 § 1 i 385 k.p.c., o kosztach postępowania po myśli art. 100 k.p.c. i art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Powódka wygrała sprawę w 47 % , wiec w takim stosunku koszty powinien ponieść pozwany, a w pozostałej części powódka, przy czym w przypadku kosztów zastępstwa prawnego zastosowaniu podlegały zróżnicowane stawki opłat, określone w § 7 ust. 1 pkt 11 i w § 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W pozostałym zakresie koszty pomocy prawnej udzielonej powódce w pierwszej instancji przez adwokata ustanowionego z urzędu przyznać należało pełnomocnikowi ze środków Skarbu Państwa. Wniosku o przyznanie od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej nie zgłosił pełnomocnik powódki w postępowaniu odwoławczym. Po stosunkowym rozdzieleniu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu apelacyjnym i obciążeniu pozwanego w całości kosztami zastępstwa prawnego powódki w postępowaniu zażaleniowym, zasądzeniu od niego na rzecz powódki podlegała kwota 680 zł., którą stosownie do § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia podwyższyć należało o stawkę podatku od towarów i usług. W zakresie, w jakim pozwany jest stroną przegrywającą, obciąża go obowiązek uiszczenia kosztów sądowych, od których powódka była zwolniona.



SSR del. M. Majewska-Lewandowska SSO T. Tatarczyk SSO T. Pawlik

http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/choroba$0020psychiczna$0020rozw$00f3d/151515000001503_III_Ca_001250_2015_Uz_2015-11-10_001

[cezary123]

Wniosek: nie brać gołodupców.

Przynajmniej będzie można spokojnie ją oddalić, jak zechce innego.

[delta_]

zwrot przebegu choroby na mieszkanie na kocią łape.

[cezary123]

Ale konkubinaty ciężko się rozlicza później. Jak już im się znudzi i zaczną się puszczać z jeszcze innymi osobami.



[i]"Do rozliczenia konkubinatu, w tym nakładów dokonanych przez konkubentów na majątek jednego z nich, mają zastosowanie przepisy art. 405 i n. k.c. chyba że szczególne okoliczności faktyczne sprawy wskazują na istnienie innej podstawy prawnej tych rozliczeń (m.in. uchwały z dnia 30 września 1966r., III PZP 28/66, OSNCP z 1967 r. nr 1, poz. 1, z dnia 30 stycznia 1970 r., III CZP 62/69, LEX, z dnia 27 czerwca 1996 r., III CZP 70/96, OSNC z 1996 r., nr 11, poz. 145 oraz wyroki z dnia 26 czerwca 1974 r., III CRN 132/74, LEX, z dnia 16 maja 2000 r., V CKN 32/00, OSNC z 2000 r., nr 12, poz. 222 oraz z dnia 7 maja 2009 r., IV CSK 27/09, LEX; por. postanowienie SN z dnia 28 kwietnia 2004 r., V CK 388/03, LEX). Stosunki majątkowe konkubentów można również oceniać w świetle treści umowy zawartej przez nich także w sposób dorozumiany (szerzej D. Z., Podstawy rozliczeń majątkowych osób pozostających w faktycznym wspólnym pożyciu w judykaturze Sądu Najwyższego w: Sine ira et studio. Księga jubileuszowa dedykowana Sędziemu Jackowi Gudowskiemu, red. naukowa T. E., P. G., K. W., W. 2016, s. (...) i n.).



Wykazanie zasadności roszczenia o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia wymaga udowodnienia, że doszło do powiększenia stanu majątku wzbogaconego (accipiensa) kosztem majątku zubożonego (solvensa), a także - co do zasady - iż stan wzbogacenia nadal istnieje (por. art. 409 k.c.). W świetle stanowiska orzecznictwa SN, jeżeli zwrot bezpodstawnego wzbogacenia ma nastąpić w pieniądzu, to w razie uwzględnienia powództwa zasądzeniu podlega zwrot aktualnego wzbogacenia, przez co należy rozumieć, zgodnie z art. 405 k.c. w zw. z art. 316 k.p.c. i stosowanym w drodze analogii art. 363 § 2 k.c., zwrot wzbogacenia istniejącego w chwili wyrokowania z uwzględnieniem np. zużycia i amortyzacji nakładów (wyrok SN z dnia 12 marca 1998 r., I CSK 522/97, OSNC z 1998 r., nr 11, poz. 176 i z dnia 3 października 2003 r., III CKN 1313/00, LEX).



Jeżeli bezpodstawne wzbogacenie przybiera postać nienależnego świadczenia, powód winien powołać się na właściwą kondykcję (skarga, roszczenie o zwrot) opisaną w art. 410 § 2 k.c., a w szczególności na brak obowiązku świadczenia lub nieosiągnięcie jego celu, oraz udowodnić przesłanki tej kondykcji.



W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu Rejonowego, powód nie wykazał poniesienia określonych nakładów z własnego majątku na majątek pozwanej, ani rzeczywistej i aktualnej wysokości kosztów z tym związanych. W konsekwencji nie udowodnił również, że doszło do powiększenia stanu majątku pozwanej bezpośrednio kosztem jego własnego majątku".[/i]

http://orzeczenia.ms.gov.pl/content/umowa$0020konkubencka/152510000001503_III_Ca_000648_2018_Uz_2018-06-26_001

[pix07]

A może tak po polsku bez urzędniczego bełkotu.



Poczytam jak ktoś przetłumaczy.

[cezary123]

Nieznajomość prawa szkodzi.

A kobiety lubią być przebiegłe i oblatane w tych przepisach. Z męża zrobią głupiego jasia, jak będzie naiwny.

[Niemamnie]

Ciężko mówić o prawdzie o chorobie, jak schizofrenia jest fałszem i do prawdy nie prowadzi.

[delta_]

z dziewczyną feministką na kocią łąpę cięzko tylko jeszcze trudniej wrócić do koscioła.

[cezary123]

[quote=cezary123 post_id=578827 time=1560867873 user_id=5244]
Ale konkubinaty ciężko się rozlicza później. Jak już im się znudzi i zaczną się puszczać z jeszcze innymi osobami.




[/quote]
W każdym razie zdradliwa istota spadku po dziadkach nie wyciągnie:





[i]"Zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, do majątku osobistego należą m. in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę. Jako, że pieniądze z darowizny wchodziły w skład majątku osobistego, można z pewnością założyć, że czytelnik dokonał nakładów z majątku osobistego (pieniądze) na majątek wspólny (dom). Zgodnie z art. 45 ww. kodeksu, każdy z małżonków może żądać zwrotu wydatków i nakładów, które poczynił ze swojego majątku osobistego na majątek wspólny. Czytelnik może żądać zwrotu tego co włożył w dom. Może to zrobić także podczas sprawy o podział majątku".[/i]



https://www.lublin112.pl/zwrot-kosztow-budowy-domu-po-rozwodzie-czy-tez-zasiedzenie-adwokat-radzi-naszym-czytelnikom/





Chyba, że przez zasiedzenie po 30 latach, ale kto by wytrzymał ze swoją miłością tyle czasu, jak by ona się po cichu puszczała z innymi a jego, umysłowego, miała w ...

To widać i daje się odczuć od razu.



[i]"Pani Wioletta w sprawie cywilnej walczy o nabycie prawa własności do nieruchomości poprzez zasiedzenie. Na pełnomocnika chce powołać jednego ze swoich rodziców. Jednak cały czas otrzymuje sprzeczne informacje, czy może to zrobić.

[/i]



https://www.lublin112.pl/zwrot-kosztow-budowy-domu-po-rozwodzie-czy-tez-zasiedzenie-adwokat-radzi-naszym-czytelnikom/





I tatuś prawnik jej nie pomoże, czy matka prokurator. :mrgreen:

[cezary123]

Jak ktoś był chory i potrzebujący, to gardziła, nie wyobrażała sobie z nim życia i miłości, nie rozumiała, że mogła dać mu samą miłością wszystko, co było potrzebne do rozwoju i sukcesu. Człowiek kochany zdobyłby świat i dla siebie i dla niej.

Przylazła dopiero jak zobaczyła, że zaczęły się pojawiać u niego jakieś pieniądze, sukcesy i bogactwo. Teraz go doceniła?

Teraz to nie jest do niczego potrzebna, fałszywa.

[cezary123]

Osoby w remisji odpowiadają jeszcze bardziej za swoje postępowanie i ewentualne manipulacje małżeńskie niż chorujące. Dlaczego? Zobaczmy:



[i]"Nie ulega też wątpliwości, że pozwana pozostawała w złej wierze, skoro była kilkakrotnie hospitalizowana i miała postawioną diagnozę. Remisja choroby w okresie zawierania małżeństwa nie zwalniała pozwanej z wymogu zgody sądu opiekuńczego i uczciwości wobec powoda. [b]Remisja, czyli poprawa stanu zdrowia wręcz dowodziła świadomości pozwanej w tej kwestii.[/b] Sąd dokonał zatem prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, stwierdzając, że pozwana w chwili zawierania małżeństwa zdawała sobie sprawę z tego, że jest chora".

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852



"I ACa 1337/18, Twierdzenie strony jako dowód. Choroba psychiczna jako podstawa unieważnienia małżeństwa. - Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie"

(...)

Uzasadnienie faktyczne

Powód P. K. wniósł o unieważnienie małżeństwa zawartego w złej wierze przez pozwaną E. K. (1) oraz zasądzenie od pozwanej na jego rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że małżonkowie znali się przed ślubem trzy lata ale zachowanie pozwanej w okresie narzeczeństwa i bezpośrednio po ślubie nie wskazywało na to, że ma problemy ze zdrowiem psychicznym. Żona nie informowała go o tym. Natomiast od 2008 r. zaczęły niepokoić go zachowania żony, a po jednym z jej ataków w 2009 r. wezwał pogotowie rachunkowe. Kiedy koniecznym stało się umieszczenie pozwanej w Szpitalu (...), powód dowiedział się o jej chorobie. P. K. wyraził przekonanie, że pozwana była chora już przed zawarciem związku małżeńskiego, a następnie starała się to przed nim ukryć (nie upoważniła go do dokumentacji medycznej, nie informowała o tym jakie lekarstwa przyjmuje). Nie był w stanie wytrzymać ciągłego napięcia, awantur, oskarżeń i kontroli pozwanej i na przełomie 2010/2011 r. wyprowadził się z miejsca wspólnego zamieszkania ale w listopadzie 2011 r. strony porozumiały się. Jednak kolejne zachowania pozwanej i ataki choroby spowodowały, że nabrał poważnych wątpliwości co do tego czy małżeństwo stron będzie normalnie funkcjonować, tym bardziej, że zawierając związek małżeński z pozwaną nie miał świadomości jej choroby. Po kolejnym pobycie w szpitalu, pomagał jej i miał nadzieję, że choroba ustanie. Zachowania pozwanej jednak nie zmieniały się, a ataki agresji występowały w dalszym ciągu. Powód stracił nadzieję, że uda mu się odbudować szczęśliwy związek i wychować dzieci. W czerwcu 2015 r. powód wyprowadził się i zainicjował postępowanie w sprawie o rozwód. Podał, że w dacie zawarcia związku małżeńskiego stron pozwana była osobą chorą, a choroba uniemożliwiła jej realizację zobowiązań małżeńskich. Zdaniem powoda, pozwana działała w złej wierze zawierając z nim związek małżeński i nie informując go o swojej chorobie.

(...)

Sąd Okręgowy w Krakowie wyrokiem z dnia 7 czerwca 2018 r. orzekł, że:



1) unieważnia małżeństwo zawarte w dniu 14 lipca 2007 r. zarejestrowane w USC w K. za numerem aktu małżeństwa (...) pomiędzy P. K. urodzonym (...) w K., synem J. i E. z domu G. a E. K. (1)z domu L. urodzoną (...) w K., córką M. i B. z domu F.;



2) orzeka, że zawierając związek małżeński pozwana E. K. (1) działała w złej wierze;



3) nie orzeka o sposobie korzystania przez strony z mieszkania;



4) zasądza od pozwanej E. K. (1) na rzecz powoda P. K. kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;



5) przyznaje adwokatowi z urzędu K. D. wynagrodzenie w kwocie 760 zł plus należny podatek VAT tytułem udziału w sprawie i kosztami tymi obciąża Skarb Państwa.



Orzeczenie to zapadło na tle następującego stanu faktycznego:



Strony zawarły związek małżeński dnia 14 lipca 2007 r. w K. Z ich związku nie pochodzą dzieci. Dnia 3 sierpnia 2011 r. strony zawarły umowę darowizny samochodu marki R., na mocy której powód stał się jedynym właścicielem samochodu. W dniu 11 sierpnia 2011 r. strony ustanowiły w swoim małżeństwie rozdzielność majątkową oraz w formie umowy zobowiązały się nie występować z roszczeniami alimentacyjnymi względem siebie, nie wnosić do Sądu pozwu o rozwód w terminie 9 miesięcy od zawarcia umowy, w przypadku wystąpienia o orzeczenie rozwodu małżeństwa zobowiązali się nie wnosić o orzeczenie o winie, postanowili, że niewykonanie zobowiązań będzie skutkowało obowiązkiem zapłaty na rzecz drugiej strony kary umownej w wysokości 300 000 zł. (dowód: odpis skrócony aktu małżeństwa, k. 8, wypisy z aktu notarialnego, k. 9-12).



Strony przed ślubem znały się około trzech lat. Przed ślubem nie mieszkali razem, a po zawarciu związku małżeńskiego zamieszkali wspólnie u rodziców powoda".

[/i]

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852



Wywalił żonę z domu, jaki niegodziwiec :lol:

Przy okazji przyjrzymy się ciekawej intercyzie. 300 000 można było wyrwać od swojej miłości. Jak ktoś nie wytrzyma paru miesięcy. Pewnie to nie żarty tam były.

Ciekawie zawarte małżeństwo: komuś się znudzi i zechce rozwodu w ciągu 9 miesięcy od ślubu, to płaci karę umowną drugiej stronie. Niezłe. Umowa :mrgreen:

Rozdzielność majątkowa, żadnych alimentów, żadnego orzekania o winie, ostatecznie pozostało unieważnienie małżeństwa i chłopina wykorzystał sytuację.





[i]"Już po upływie około roku/dwóch lat po ślubie powoda zaniepokoiło zachowanie żony. Kiedy małżonkowie jedli razem posiłek, wywiązała się między nimi kłótnia, a pozwana zaatakowała go nożem. Ponadto, powód dostrzegał, że żona była w stosunku do niego nieufna, podejrzewała, że ją zdradza. Na zachowania pozwanej, skarżył się swojej siostrze K. B. (1). Po upływie około 1,5 roku od zawarcia małżeństwa, pozwana wyprowadziła się, ale małżonkowie wrócili do siebie.



Kiedy pozwana zaczęła pracę jako kelnerka - pewnego dnia wróciła i powiedziała mężowi, że została zwolniona. W późniejszym czasie podejmowała zatrudnienie w innych miejscach, ale dosyć często przebywała na zwolnieniu lekarskim. Nie mówiła mężowi z jakiego powodu dostawała zwolnienie i nie udostępniała mu dokumentacji medycznej.



W 2010 r. pozwana zgłosiła się do gabinetu lekarza psychiatry J. R. (1) ale nie informowała go o tym czy leczyła się już wcześniej. Lekarz na samym początku rozpoznał u niej zaburzenia reaktywne z powodu ciężkiej sytuacji w pracy po zwolnieniu na skutek redukcji etatów i zalecił jej słabe leki przeciwlękowe i przeciwdepresyjne".[/i]

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852



Uprzedzenia narastają, nieporozumienia i pretensje i ...





[i]"W małżeństwie stron często dochodziło do kłótni, pozwana podejrzewała, że mąż ją zdradza i wychodzi z domu na spotkania z innymi kobietami. Zdarzało się, że powód zwracał się do żony w obraźliwy sposób i powód po kłótniach wyprowadzał się. W okresie styczeń-sierpień 2011 r. nie zamieszkiwał z żoną.



Po upływie około 3-4 lat po ślubie, kiedy pewnego dnia powód wrócił z pracy, pozwana była zamknięta w mieszkaniu, krzyczała, rozrzucała różne przedmioty. Powodowi nie udało się wejść do środka więc zadzwonił po Policję, a Policja zawiadomiła pogotowie ratunkowe. Pozwana została przewieziona do Szpitala (...), gdzie przebywała 1,5-2 miesiące. Powód odwiedzał żonę ale nie miał wiadomości od lekarza prowadzącego o jej stanie zdrowia, ponieważ pozwana nie wyraziła na to zgody, a informacji udzielono jej matce. Powód dostrzegał, że żona przyjmuje lekarstwa ale kiedy o to pytał mówiła, że na depresję, a on nie rozwijał tematu. P. K. martwił się atakami żony i nie wiedział w jaki sposób zachowywać się w takich sytuacjach".[/i]

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852



No tak, talerze latały. Ale ona wariatka.







[i]"Pozwana w 2013 r. zgłosiła się do lekarza J. R. (1), z kartą informacyjną leczenia szpitalnego z 2011 r., z której wynikało, że była to kolejna hospitalizacja, a diagnoza miała miejsce już wcześniej. W 2013 r. lekarz J. R. (1) dowiedział się, że u pozwanej rozpoznano schizofrenię paranoidalną. Podczas kolejnych wizyt po 2013 r. stan zdrowia pozwanej się pogarszał. Powód był kilka razy z pozwaną na wizytach lekarskich, ale lekarz nie informował go o tym na jaką chorobę cierpi pozwana.[b]J. R. (1) przekazywał pozwanej, że jest możliwość posiadania przez strony dzieci ale konieczne jest większe wsparcia emocjonalne ze strony partnera."[/b][/i]

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852



No tak, nie kochali się. Umowy matrymonialne między partnerami, układy i układziki i piękny ślub. Ach co to był za ślub. :lol:





[i]"W lipcu 2014 r. małżonkowie wracali z Egiptu.[b] Podczas podróży powrotnej, pozwana w samolocie zaczęła krzyczeć, że samolot się rozbije, oblewała ludzi wodą, pluła na inne osoby.[/b] Kiedy samolot wylądował, była już wezwana karetka z ochroną lotniska i pozwana trafiła do szpitala psychiatrycznego.



Przez okres małżeństwa kilka razy dochodziło do sytuacji, że pozwana była zabierana do szpitala psychiatrycznego.[b] Powód miał podejrzenia co do choroby żony ale kiedy dowiedział się o tym, że pozwana jest chora był smutny, czuł się rozczarowany i oszukany, że nikt mu o tym nie powiedział. Rozmawiał ze swoją siostrą i prosił o porady jak zachować się w takiej sytuacji. [/b]Powód opuścił miejsce wspólnego zamieszkania w 2014/2015 r.



Strony we wcześniejszym okresie planowały posiadanie potomstwa ale z powodu występujących problemów i kłótni wydawało się to w tamtym czasie niemożliwe. Pozwana uważała, że to powód nie daje gwarancji prawidłowego wychowania dzieci.[b] Pożycie fizyczne stron dla powoda nie było udane, ponieważ pozwana często wymawiała się zmęczeniem, brakiem ochoty[/b]".[/i]

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852



Siostra go napuściła, żeby rzucił tę wariatkę, zwłaszcza, że słabo mu daje w łóżku :auto-ambulance:

Ale pluć w samolocie nie wolno.

:)



[i]"Gdyby powód wiedział przed ślubem, że żona jest chora, nie zawarłby z nią małżeństwa. Mając świadomość jej choroby, nie zdecydowałby się na posiadanie dziecka. P. K. nie jest w stanie stwierdzić, czy pomimo braku choroby żony, małżeństwo funkcjonowałoby prawidłowo. Kiedy, jeszcze przed ślubem padło pytanie od księdza, czy pozwana jest chora psychicznie, to ona je zanegowała. (dowód: zeznania świadka K. B. (1) - protokół rozprawy z dnia 22 lutego 2017 r., k. 46-49, zeznania powoda P. K. - protokół rozprawy z dnia 7 czerwca 2018 r., k. 251-253)".[/i]

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852



Taka miłość do tej jedynej? Każda może być jedyna, a nie jedyna bo ta? :)

I ksiądz nie pomógł ani Matka Boska. Księdza ciągali za świadka w sądzie?







[i]"Biegli psychiatra i psycholog, w oparciu o historię choroby pozwanej stwierdzili u niej chorobę o obrazie schizofrenii paranoidalnej. Choroba ta istniała w chwili zawarcia związku małżeńskiego przez strony i mogła mieć wpływ na przebieg pożycia małżeńskiego stron i powodować niezdolność pozwanej do wykonywania obowiązków wynikających z małżeństwa. Pozwana nadal choruje, ponieważ schizofrenia jest chorobą przewlekłą ale obecnie brak jest ostrych objawów psychotycznych.[/i]

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852



Bo w małżeństwie trzeba wykonywać obowiązki, a jak nie to romansować na kocią łapę albo zakochiwać się w nadobnych kurtyzanach czy innych porządniejszych aniołkach. Niezobowiązująco. Miłość wzajemna musi wystarczyć. :)

[cezary123]

[i]"U pozwanej stwierdzono niejasne poczucie choroby psychicznej, z częściowym wglądem w objawy chorobowe. Pozwana ma zdolność do organizowania materiału przewidywania i planowania oraz spostrzegania kluczowych momentów, a także antycypowania konsekwencji, występuje myślenie na poziomie operacji formalnych oraz elastyczność w myśleniu. Nadmiernie używa wyparcia, obwinia innych za swoje niepowodzenia.[b] W badaniu prezentowała naiwną i nadmiernie optymistyczną postawę wobec świata.[/b] Jest osobą niedojrzałą, egocentryczną i samolubną, której brak poczucia bezpieczeństwa. Nie ma prawdziwie głębokich relacji emocjonalnych z innymi ludźmi.[b] Relacje z innymi próbuje eksploatować głównie do zaspokajania własnych potrzeb.[/b] Towarzyszy temu brak umiejętności funkcjonowania z osobami płci przeciwnej[b]. Odczuwa silne uczucie urazy i wrogości wobec innych spostrzeganych jako Ci, którzy nie chcą zaspokoić jej potrzeby miłości. [/b]Czasami traci panowanie nad sobą i może wtedy dochodzić do wybuchów złości, które jednak zazwyczaj nie manifestują się zbyt intensywnie.



[b]Biegli specjaliści stwierdzili, że występujące u pozwanej zaburzenia psychotyczne mogły mieć wpływ na przebieg pożycia małżeńskiego stron i powodować niezdolność pozwanej do wykonywania obowiązków wynikających z małżeństwa takich jak współdziałanie dla dobra rodziny, pomocy wzajemnej i zgodnego pożycia w okresie zaostrzeń chorobowych. [/b]Mogły być one również przyczyną zachowań agresywnych, a podczas epizodów choroby pozwana mogła nie mieć świadomości negatywnego wpływu zachowań uwarunkowanych chorobą na wykonywanie obowiązków wynikających z małżeństwa. (dowód: dokumentacja, k. 70-151, 154-196, pismo ZUS, k. 199, pismo ze Szpitala (...) k. 36, opinia sądowa psychiatryczno-psychologiczna, k. 226-237)".[/i]

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852





To pewnie też w borderline występuje.

Ale miała przejścia, badania i wiwisekcje. Zachciało im się małżeństwa.







[i]"Sąd zwrócił również uwagę, że z jednej strony pozwana podnosi, że informowała męża o swojej chorobie, miał jej świadomość, chodził z nią do lekarzy i wiedział jakie przyjmuje lekarstwa, a nawet że miał dostęp do tej dokumentacji bo przechowywała ją w domu, przy czym jednocześnie sama przyznaje, że nie upoważniła męża do wglądu w dokumentację medyczną podczas swojego pobytu w szpitalu".[/i]

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852





A po co miał zaglądać w jej żółte papiery i analizować problemy, jak i tak to nie było małżeństwo z miłości, gdzie jedno za drugie skoczyłoby w ogień i miłowało jak siebie samego. Chyba tylko po to, żeby mieć na nią większego haka i więcej pretensji. Przecież małżeństwo to interes a on tracił.





[i]"Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że unieważnienie małżeństwa uzasadnia jedynie taka choroba psychiczna, która zagraża małżeństwu lub zdrowiu przyszłego potomstwa, a w niniejszym postępowaniu biegli w swojej opinii wykazali jednoznacznie, że na taką właśnie chorobę psychiczną pozwana od roku 1999 choruje, [b]natomiast E. K. (1) nie wystąpiła do sądu o zgodę na zawarcie małżeństwa[/b]. Co więcej, w ocenie Sądu pozwana oraz jej rodzina (matka) chorobę te przed powodem ukrywali (pozwana nie poinformowała męża przed zawarciem związku małżeńskiego, że jest chora, podczas spisywania protokołu przed zawarciem małżeństwa negowała aby była chora, nie upoważniała pozwanego do dokumentacji medycznej, a lekarze informacje przekazywali jej matce, pozwana nie informowała męża o tym jakie zażywa lekarstwa i z jakiego powodu je zażywa, wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań matki pozwanej został ostatecznie cofnięty). Mimo choroby ani sama pozwana ani też nikt z jej rodziny (np. matka) nie wpłynął na nią, aby uzyskać zgodę sądu na zawarcie małżeństwa. Należy uznać, że pozwana zawarła małżeństwo w złej wierze, gdyż wiedziała, że w chwili zawarcia małżeństwa występuje okoliczność, która stanowi podstawę do jego unieważnienia".[/i]

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852



A co gdyby żenili się przez Sąd i uzyskali zgodę? Wtedy Sąd bardziej by bronił chorej i unieważnienia tak łatwo by jej mężowi nie dał. Ale czy warto? Może tylko taki zysk, że widziały gały co brały, bo oboje musieliby wszystko sobie dokładnie wyjaśnić przed ślubem i podjąć wspólną decyzję.

Kobity nie zatajajcie przed ślubem chorób psychicznych :angelic-cyan:



[i]

"Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego przepis art. 20 § 2 k.r.o. zawiera autentyczną wykładnię pojęcia złej wiary. [b]Za będącego w złej wierze można uznać tylko wówczas małżonka, gdy w chwili zawarcia małżeństwa wiedział o okolicznościach stanowiących podstawę jego unieważnienia. Tylko zatem pozytywna wiedza o okolicznościach stanowiących określone zakazy zawarcia małżeństwa uzasadniałaby przypisanie małżonkowi "złej wiary" w rozumieniu powołanego przepisu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 grudnia 1982 r., sygn. I CR 349/82).[/b] Pojęcie złej wiary małżonka polega na świadomości tego małżonka istnienia okoliczności uznanej przez prawo za podstawę unieważnienia małżeństwa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 listopada 1972 r., sygn. III CRN 294/72). [b]Natomiast ocena, czy małżonek dotknięty chorobą psychiczną, który nie jest ubezwłasnowolniony całkowicie, zawarł małżeństwo w złej wierze, będzie zależała od tego, czy w chwili, gdy występowało u niego tzw. lucidum intervallum (przejaśnienie świadomości) zdawał sobie sprawę z tego, że jest chory psychicznie. W ocenie Sądu, na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, należy stwierdzić, że pozwana w chwili zawierania małżeństwa zdawała sobie sprawę z tego, że jest chora. [/b]Należy wskazać, że pozwana pozostawała w leczeniu już od 1999 r., a przed zawarciem związku małżeńskiego była kilkakrotnie hospitalizowana. Z twierdzeń lekarza psychiatry, do którego zgłaszała się przez okres 4 lat - J. B. (1) wynika, że w czasie przyjmowania lekarstw stan pozwanej był stabilny, J. B. (1) uważała nawet w tamtym czasie, że pozwana jest zdolna do normalnego funkcjonowania w rodzinie. Pozwana miała świadomość swojej choroby, regularnie chodziła na wizyty lekarskie i przyjmowała lekarstwa. Samodzielnie do lekarza zgłosiła się również już po zawarciu związku małżeńskiego (w 2010 r.). Zważając na powyższe wskazać należy, że pozwana miała świadomość swoich problemów zdrowotnych. Natomiast okoliczności, że czuła się lepiej, wykonywała pracę, dbała o gospodarstwo domowe, pozostawała w logicznym kontakcie nie mają znaczenia, gdyż nie oznaczają, że choroba nie istniała ale mogą oznaczać, że pozostawała w remisji objawów chorobowych.



[b]Z kolei twierdzenia pozwanej, że powód miał świadomość tego, że żona jest chora, był o tym informowany także w obecności jej matki, czy również o tym, że źle traktował pozwaną - są w ocenie Sądu bezzasadne. Zarzuty te ukazują również brak autokrytycyzmu pozwanej wobec obowiązku działania dla dobra rodziny. [/b]Wydaje się, że pozwana wskutek choroby nie zdaje sobie sprawy jaki ma ona wpływ na myślenie, świadomość, wolę, uczucia i inne funkcje psychiczne, przekładające się na zachowanie pozwanej".[/i]

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852



O tak najlepiej - chora osoba może nie wiedzieć o tym, że jest chora i wtedy nie zataja i nie wstępuje w związek małżeński w złej wierze. Co wtedy pocznie biedny małżonek, którego wrobiła w małżeństwo? Jak to unieważnić czy się rozwieść?

Pytanie do rozwiązania na później.



Tymczasem zobaczmy co będzie, jeżeli osoba zdawała sobie sprawę, że jest chora, ale wrobiła kogoś w związek małżeński. Sąd będzie surowy, bo małżeństwo to nie żarty, i dowali jej ostro, że co jak co, ale miała obowiązek działania dla dobra rodziny. Osoby chore fizycznie też muszą czołgać się, i stękać i kwękać, ale działać dla dobra małżeństwa, rodziny i domu, a małżeństwo zawiera się, dopóki śmierć nas nie rozłączy. I tyle. Straszne?

Jak się robi umowy i układziki, to na pewno.





Aha, i nie oszukujcie Bozi :angelic-cyan:





[i]"Wiarygodność pozwanej osłabiają następujące niewątpliwe i w zasadzie bezsporne okoliczności, jak:



- [b]niepoinformowanie o chorobie księdza w czasie wizyty poprzedzającej sporządzenie aktu małżeństwa, mimo pytania o przeszkody do zawarcia związku,[/b]



- zatajenie wobec psychiatry dr J. R. (1) wcześniejszych hospitalizacji i diagnozy,



- brak upoważnienia męża do zasięgania informacji i jej stanie zdrowia".[/i]

(...)



[i]"Zasadnie Sąd I instancji stwierdził, że nie każda choroba psychiczna uzasadnia unieważnienie małżeństwa, a jedynie taka, która zagraża małżeństwu lub zdrowiu przyszłego potomstwa. Następnie Sąd wziął pod uwagę okoliczność, że pozwana nie wystąpiła o zgodę do sądu na zawarcie małżeństwa. Nadto pomimo choroby ani sama pozwana ani też nikt z jej rodziny (np. matka) nie wpłynął na nią, aby uzyskać zgodę sądu na zawarcie małżeństwa. Te okoliczności doprowadziły Sąd do zasadnego wniosku, że w dacie ślubu zachodziła przesłanka niedopuszczalności zawarcia przez pozwaną małżeństwa z powodem.



Z opinii sądowej jasno wynika, że choroba pozwanej mogła mieć wpływ na zdolność wywiązywania się przez nią z obowiązków wynikających z faktu zawarcia małżeństwa, takich jak wspólne działanie dla dobra rodziny, wzajemnej pomocy, zgodnego pożycia. Nadto ustalony przebieg małżeństwa stron (nawet bezsporne), świadczą o tym, że małżeństwo nie funkcjonowało dobrze, a to za przyczyną choroby psychicznej pozwanej.



Nie ulega też wątpliwości, że pozwana pozostawała w złej wierze, skoro była kilkakrotnie hospitalizowana i miała postawioną diagnozę.[b] Remisja choroby w okresie zawierania małżeństwa nie zwalniała pozwanej z wymogu zgody sądu opiekuńczego i uczciwości wobec powoda. Remisja, czyli poprawa stanu zdrowia wręcz dowodziła świadomości pozwanej w tej kwestii[/b]. Sąd dokonał zatem prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, stwierdzając, że pozwana w chwili zawierania małżeństwa zdawała sobie sprawę z tego, że jest chora.



Twierdzenia apelacji, że powód miał świadomość tego, że żona jest chora nie został wykazany, zatem Sąd słusznie uznał to twierdzenie za bezzasadne. Przeczy temu zebrany w sprawie materiał dowodowy".[/i]

https://sip.lex.pl/orzeczenia-i-pisma-urzedowe/orzeczenia-sadow/i-aca-1337-18-twierdzenie-strony-jako-dowod-choroba-523072852



A małżonek uda głupiego i powie, że nie wiedział, że małżonka była chora psychicznie, nie powiedziała przecież wszystkiego jasno przed ślubem.

I pozbędzie się partnerki i problemów. Znowu będzie wolny i pójdzie do lepszej, zdrowszej i bogatszej ubić lepszy interes życiowy.

Biedna kobieta :angelic-cyan:

Żeby nie było, że jestem mizoginem :)

[cezary123]

Ludzie potrafią się prawować w miłości.

[cezary123]

Swołocz.

[cezary123]

A ile tej swołoczy wchodzi w relacje i związki w ogóle bez miłości!

[i]"A kto ci każe mnie kochać?"[/i]

O jakiej miłości my tu mówimy :lol: