nie dam rady?

[fuKs]

[quote="janane"]Bardzo chce chodzić do szkoły i nie chce słyszeć o indywidualnym nauczaniu ale ma poważne ograniczenia poznawcze i problemy z pamięcią krótkotrwałą.[/quote]

Jeśli chce chodzić do szkoły normalnie, zamiast sobie "ułatwiać" indywidualnym nauczaniem to dobrze o nim świadczy.

Z tego co Pani tu pisze widzę że radzi sobie całkiem nieźle. Mimo wszystko nie próbował popełnić samobójstwa i pewnie nie myśli o tym rozwiązaniu, więc są kolejne plusy w jego egzystencji.

Jak na mój gust powinna dawać mu Pani wolną rękę w jego życiu i decyzjach, bo człowiek uczy się na błędach, kim by nie był.



Jeśli będzie uczył się sam indywidualnie automatycznie odetnie go to od grupy rówieśników.

[fheng]

[quote="fuKs"][quote="janane"]Bardzo chce chodzić do szkoły i nie chce słyszeć o indywidualnym nauczaniu ale ma poważne ograniczenia poznawcze i problemy z pamięcią krótkotrwałą.[/quote]

Jeśli chce chodzić do szkoły normalnie, zamiast sobie "ułatwiać" indywidualnym nauczaniem to dobrze o nim świadczy.

Z tego co Pani tu pisze widzę że radzi sobie całkiem nieźle. Mimo wszystko nie próbował popełnić samobójstwa i pewnie nie myśli o tym rozwiązaniu, więc są kolejne plusy w jego egzystencji.

Jak na mój gust powinna dawać mu Pani wolną rękę w jego życiu i decyzjach, bo człowiek uczy się na błędach, kim by nie był.



Jeśli będzie uczył się sam indywidualnie automatycznie odetnie go to od grupy rówieśników.[/quote]
Doczytaj. Miał indywidualne po tym jak mało nie zabił dzieciaka to raz. A dwa próbował popełnić samobójstwo.

[fuKs]

Już doczytałem. Niezły wykręt z chłopaka, a chaos w jego głowie robi swoje.

Jestem ciekaw rozwoju sytuacji.


[quote]mało nie zabił dzieciaka[/quote]
Myślę że to trochę podkolorowany scenariusz.

Ja np. też jestem prawie martwy.



Bójki w gimnazjum to akurat normalne zjawisko.

[fheng]

[quote="fuKs"]Już doczytałem. Niezły wykręt z chłopaka, a chaos w jego głowie robi swoje.

Jestem ciekaw rozwoju sytuacji.


[quote]mało nie zabił dzieciaka[/quote]
Myślę że to trochę podkolorowany scenariusz.

Ja np. też jestem prawie martwy.



Bójki w gimnazjum to akurat normalne zjawisko.[/quote]
Matka napisała wyraźnie-że został wkrecony a że jest wielki itd to było groźnie. No chyba wie co pisze? Jednak można rozróżnić bojke od czegoś takiego. Pamiętaj że chłopak jest agresywny.

Moim zdaniem ośrodek dla niego tylko. Zastanawiające jest yo, że pozs domem jest inny. Grzeczny I bez agresji. Widaću ten dom nie służy-czemuż się wcale nie dziwię po postach jego mamusi.

[fuKs]

Wkręcony czy nie bójki w gimnazjum to norma, powtarzam. Znam wielu 'normalnych' którzy też są agresywni.

[i]Chyba wie co pisze[/i]... Tak jak jej dziecko na wypracowaniu?

Matka nie powinna wysyłać swojego syna do domu dziecka, ale jeśli sytuacja się nie poprawi pewnie i tę możliwość weźmie pod uwagę.

Może jak by nagrać jego zachowanie i pokazać dalszej rodzinie, jego znajomym zachowanie w domu najadłby się wstydu i otrząsnął się z tego g**na. Chociaż mógłby się mścić zamiast przyznać do błędu.

Teoretycznie nie ma dobrego rozwiązania. Ja go bynajmniej nie dostrzegam.

[fheng]

[quote="fuKs"]Wkręcony czy nie bójki w gimnazjum to norma, powtarzam. Znam wielu 'normalnych' którzy też są agresywni.

[i]Chyba wie co pisze[/i]... Tak jak jej dziecko na wypracowaniu?

Matka nie powinna wysyłać swojego syna do domu dziecka, ale jeśli sytuacja się nie poprawi pewnie i tę możliwość weźmie pod uwagę.

Może jak by nagrać jego zachowanie i pokazać dalszej rodzinie, jego znajomym zachowanie w domu najadłby się wstydu i otrząsnął się z tego g**na. Chociaż mógłby się mścić zamiast przyznać do błędu.

Teoretycznie nie ma dobrego rozwiązania. Ja go bynajmniej nie dostrzegam.[/quote]
Ale o czym Ty mówisz? ?? Jaki dom dziecka? Ośrodek-czyli miejsce jak szpital tylko z opieką ale I normalnym życiem. Ten dzieciak jest chory I chodzi o jego leczenie. Bojka bojce nie równa. No chyba nie sadzisz że jego matka tego nie rozróżnia? Bredzisz pisząc o jakimś nagrywaniu I robieniu wstydu. Czy schizofrenik w psychozie będzie zwazal na to co kto o nim powie? Ty w ogóle wiesz co to schizofrenia?

[fuKs]

Ośrodek, dom dziecka, zwał jak zwał. Chodzi Ci o pozbycie się z domu upierdliwego schizofrenika, a dokąd to już mniej istotne dla mnie.
[quote="fheng"]Ośrodek-czyli miejsce jak szpital tylko z opieką ale I [b]normalnym życiem[/b].[/quote]
Normalne życie na neuroleptykach w szpitalu psychiatrycznym?

Wiem dobrze co to schizofrenia i że osoba chora też może odczuwać. Jeśli dla Ciebie to nieprawdopodobne Twoja wiedza nie jest wcale taka wielka na temat tej choroby. Psychopaci mogą nie odczuwać, ale psychole czują.

Pomysł z nagrywaniem nie jest taki zły jak Ci się wydaje, na pewno nie zaszkodzi. Z resztą luźno wpadł mi pomiędzy wersety.

I Lepsze to niż wyrzucić z domu własne dziecko :roll:

[siostraF20]

Fheng, widzę, że trzeba się do Ciebie zwracać osobiście. Kim Ty jesteś, żeby w tak lekkomyślny sposób oceniać innych? Jak możesz? Przysięgniesz z ręką na sercu, że byłaś idealną siostrą i zrobiłaś absolutnie wszystko, by pomóc swojemu bratu? Kto jest bez winy niechaj pierwszy rzuci kamień.

[fheng]

[quote="fuKs"]Ośrodek, dom dziecka, zwał jak zwał. Chodzi Ci o pozbycie się z domu upierdliwego schizofrenika, a dokąd to już mniej istotne dla mnie.
[quote="fheng"]Ośrodek-czyli miejsce jak szpital tylko z opieką ale I [b]normalnym życiem[/b].[/quote]
Normalne życie na neuroleptykach w szpitalu psychiatrycznym?

Wiem dobrze co to schizofrenia i że osoba chora też może odczuwać. Jeśli dla Ciebie to nieprawdopodobne Twoja wiedza nie jest wcale taka wielka na temat tej choroby. Psychopaci mogą nie odczuwać, ale psychole czują.

Pomysł z nagrywaniem nie jest taki zły jak Ci się wydaje, na pewno nie zaszkodzi. Z resztą luźno wpadł mi pomiędzy wersety.

I Lepsze to niż wyrzucić z domu własne dziecko :roll:[/quote]
A gdzie ja napisałam że nie odczuwają nic? :roll:

[fheng]

[quote="siostraF20"]Fheng, widzę, że trzeba się do Ciebie zwracać osobiście. Kim Ty jesteś, żeby w tak lekkomyślny sposób oceniać innych? Jak możesz? Przysięgniesz z ręką na sercu, że byłaś idealną siostrą i zrobiłaś absolutnie wszystko, by pomóc swojemu bratu? Kto jest bez winy niechaj pierwszy rzuci kamień.[/quote]
Jeśli ktoś coś pisze w necie to musi się liczyć też z krytyką. Zwłaszcza jeśli działania są hmm...kontrowersyjne. Mnie tamten post oburzyl bo aż wylewa się z niego ukryta agresja! Mam prawo do swego zdania czy mi zabronisz?

[lawenda]

fheng przecież nie umnieszał/a problemu tej pani. Nie pouczał/a i obrażał/a. Skąd te negatywne opinie? [b]Zbulwerswał się na agresywną formę w jakiej wyrażała swoje zdanie[/b] na moją prośbę, żeby napisała co czuje jej syn. Wszyscy mamy jakieś doświadczenia z chorobą, są też opisy jak bardzo mogą nas skrzywdzić najbliżsi i jak bardzo jest nam potrzebne ich wsparcie.

fheng już kilkakrotnie pisze że:
[quote]Mnie tamten post oburzyl bo aż wylewa się z niego ukryta agresja![/quote]
powtarzam, już kilkakrotnie to pisze, że o to mu/jej chodziło.

[siostraF20]

Owszem, każdy ma prawo do własnego zdania, ale krytykę trzeba wyrażać w cywilizowany sposób, szczególnie w miejscu takim jak to. Przypomnij sobie, po co pierwszy raz weszłaś na to forum i czego tu szukałaś, Fheng? Każdy z nas popełnia błędy wobec najbliższych chorych, każdy ma inną wiedzę i doświadczenia związane z chorobą. W końcu każdy chory jest inny i każdy epizod przebiega inaczej. Nazywasz kobietę, która szuka pomocy dla swojej rodziny okropną matką. Nie pomagasz jej w ten sposób, tylko jeszcze bardziej dołujesz. Nie dodajesz sił, tylko wpędzasz w poczucie winy. Nie budujesz a burzysz. Czy to jest Twoim celem? Gdyby matka nie kochała swojego chorego dziecka i chciała się go pozbyć, to nie pytałaby jak mu pomóc na forum.

[Kikimora]

Gdzie jesteś Janane?

Co u Ciebie słychać? :?:

[janane]

Jestem. I nie daję rady. Cztery lata leczenia i syn jest coraz bardziej odległy. Jego ocena rzeczywistości rozmija się coraz mocniej ze stanem faktycznym, zmienne humory kilka razy dziennie i związane z tym agresja, złość, gniew, albo błazenada, wulgarne wygłupy, obsceniczne piosenki i rymowanki wymyślane przez niego i złośliwości do tego trzaskanie drzwiami (po prostu nie umie ich zwyczajnie zamknąć), wycie (i wiele innych dźwięków wydawanych przez niego również w nocy), wykrzykiwanie przekleństw do samego siebie albo wymyślonych słów, do tego brak higieny osobistej i jakiejkolwiek potrzeby zachowania porządku wokół siebie (nie jestem pedantką, chciałabym tylko jakby podnosił to co mu spadło). Dołóżcie do tego brak jakichkolwiek kontaktów z rówieśnikami i kimkolwiek innym - źle funkcjonuje w domu a poza nim wcale.

Cieszymy się jak śpi. Kilka dni temu został przyjęty na oddział w Instytucie na Sobieskiego w Warszawie - spokój.

Posłużę się cytatem z tego forum (nie pamiętam autora, przepraszam): Tak, marzę o tym ''aby pozbyć się upierdliwego schizofrenika z domu''.

Fajnie jest poczytać o tym jak bardzo ważne jest środowisko rodzinne dla leczenia chorób psychicznych - śmieję się z tego, bo ja, mój mąż i córka już nie stanowimy zdrowego środowiska leczniczego dla mojego syna - jego choroba zniszczyła nas wszystkich.

[janane]

I jeszcze coś dodam, bo właśnie przeczytałam cały ''mój'' wątek. Bardzo łatwo przychodzi niektóry ocenianie ludzi. Chciałbym odnieść się tylko do dwóch zarzucanych mi rzeczy:

1. Podobno jestem egoistką, paniusią z lusterkiem, myślę o swojej atrakcyjności itp. Człowiek w swoim życiu ma d spełnienia różne role, w których przejawia swoje rozmaite zdolności, cechy i zaspokaja swoje rozliczne potrzeby. Wyobraźcie sobie, że kobieta rodząca dziecko staje się matką ale nie przestaje być kobietą, żoną, pracownikiem, sportowcem (szamanką w dzikim plemieniu albo jednorożcem na paradach równości). Przymus rezygnacji (podkreślam przymus) z pełnienia jakichkolwiek z tych ról, oznacza niezaspokojone potrzeby a to w następstwie rodzi frustrację potem depresję, nerwicę (sami pewnie najlepiej wiecie co). Ja napisałam tylko tyle, że pomimo ciężkiej pracy, nakładów finansowych (wiem, nie lubicie rozmów o pieniądzach), różnych wyrzeczeń najbliższego otoczenia - nie ma efektów, nie daję rady, jestem bezsilna.

2. Chcę pozbyć się dziecka z domu. Pomyślcie tylko: dziecko a teraz już nastolatek, który nie umie nawiązywać kontaktów z rówieśnikami, nie umie podtrzymywać tych kontaktów - a bardzo ich potrzebuje (kiedyś, kiedy jeszcze chodził do terapeuty mówił o tym) - jak się z tym czuje. W ośrodku - odpowiednio zorganizowanym - oprócz farmakologii, terapii indywidualnej, ma kontakt z nastolatkami takimi jak on - z podobnymi potrzebami, marzeniami, problemami, przejściami. Powtarzam świadomie: ''Nie przeżyję życia za moje dziecko'' - I dodaję, nie mogę się kolegować z jego kolegami, nie pójdę do kina z dziewczyną, nie skończę za niego szkoły, nie pójdę na imprezę itd. - właśnie dlatego że jestem jego matką i moim zadaniem jest wspierać go, umożliwiać - a nie robić coś za niego - To takie matki właśnie są nadopiekuńcze i sami wiecie jak potrafią zmarnować życie.

Na koniec mam prośbę, aby wszyscy, którzy czują się chorzy widzieli coś więcej poza czubkiem własnego nosa i bezmiarem własnego cierpienia, bo żyją w otoczeniu innych osób, które również zostają dotknięte ich chorobą i też nie jest im lekko.

[mei]

[quote="janane"]Na koniec mam prośbę, aby wszyscy, którzy czują się chorzy widzieli coś więcej poza czubkiem własnego nosa i bezmiarem własnego cierpienia, bo żyją w otoczeniu innych osób, które również zostają dotknięte ich chorobą i też nie jest im lekko.[/quote]

Pytanie czy Ty widzisz? Po co decydowałaś się na dzieci, skoro nie jesteś w stanie ich wychowywać? Co raz częściej jestem zdania, że na posiadanie dzieci powinno być specjalne pozwolenie.

[cezary123]

[quote="janane"] Pomyślcie tylko: dziecko a teraz już nastolatek, który nie umie nawiązywać kontaktów z rówieśnikami, nie umie podtrzymywać tych kontaktów - a bardzo ich potrzebuje (kiedyś, kiedy jeszcze chodził do terapeuty mówił o tym) - jak się z tym czuje.[/quote]
Oby nie było to wgadane. (przez zniszczone środowisko rodzinne)

[janane]

Nie wiem, kiedy zajrzę tu następny raz, więc trzeci post na koniec, tym bardziej, że już zapoznałam się ze zdaniem mei i cezar123. Zacytuję mei z jednej z jej postów na innym wątku: ''Zdrowie jest wtedy, kiedy prowadzi się satysfakcjonujące życie, uczestniczy w społeczeństwie, pełni role społeczne.''

Nie odmawiajcie zdrowia nikomu.

[bertha]

[quote="janane"]
Cieszymy się jak śpi. Kilka dni temu został przyjęty na oddział w Instytucie na Sobieskiego w Warszawie - spokój.
[/quote]



Nikt tutaj Pani nie ocenia, pisze Pani, wiec odpowiadamy. Naprawde nie rozumie czego spodziewala sie Pani po tym forum?! Smutne jest to, ze tak pisze matka, matka chorego syna. Syn leczy sie 4 lata i nie ma efektow, a wszyscy juz sa zmeczeni, a co bedzie jesli to potrawa znacznie dluzej ?!!



Tak, nie przezyje Pani zycia za swoje dziecko, ale moze Pani zmienic wiele dajac mu poczucie, ze jest kochany, akceptowany bez wzgledu na chorobe. Rodzina powinna byc ostoja i wsparciem. Nikt nie zastapi rodziny w opiece nad osoba chora, zadna instytujcja, zaden osrodek. A kazdy potrzebuje milosci, czulosci. To jest prawdziwe lekarstwo. Chyba nie bardzo Pani rozumie czym jest ta choroba....



Matka latwo jest zostac, ale czasami znacznie trudniej jest nia byc.

[mama Ania]

Mei, jestem oburzona Twoją wypowiedzią. Jak strzał na oślep, oplucie adwersarza, gdy brakuje argumentu.