Witam,
Znowu jest sobota, tym razem inna, bo już świąteczna, a mnie przy Tobie nie ma, mój Synku... Dzwoniłam dzisiaj do Polski, tam padał deszcz, może jutro wyjrzy słońce. Tylko dziadkowie pójdą Cię odwiedzić. Kupią świąteczny stroik, zapalą lampki, wyszepczą cichą modlitwę. Człowiek wznosi się na różne poziomy w swojej tęsknocie. A ja, no cóż... tak po ludzku zazdroszę tym, którzy jutro pójdą na cmentarz do swoich bliskich. Synku, niedługo już za parę tygodni wracam i nadrobię to wszystko, obiecuję.
Przesyłam Tobie i wszystkim dzieciaczkom, niczym promyk do nieba taką piekną piosenkę, a właściwie jej słowa - Krystyna Prońko "Tam, było ci najlepiej, wiem".
"Tam było ci najlepiej, wiem.
Cicho... ciepło... ciemno...
I długo śnił się dobry sen, że zawsze będziesz ze mną.
Tam, moje serce stuku puk, szeptało ci zaklęcia.
A ja czekałam jak na cud, jak na małego księcia.
Wreszcie już mogę cię synku zobaczyć, przytulić i dotknąć,
bo skończyło się długie czekanie i smutna wśród ludzi samotność.
Tyś taki bezbronny, maleńki, w kołysce splecionej z mych ramion,
a jutro się do mnie uśmiechniesz i kiedyś tam powiesz mi: mamo
Nieraz ci przyjdzie palce gryźć, w bezsilnej złości, w szlochach.
Więc żebyś synku umiał żyć, nauczę cię świat kochać.
Pokażę ci gwiazdy i wróble, trawy i żółte motyle...
I będziesz tak ładnie się dziwił i pytań, zadawał mi tyle.
Dziś taki bezradny, maleńki, w kołysce splecionej z mych ramion
a jutro się do mnie uśmiechniesz i powiesz nie smuć się mamo".
Przepraszam Cię Synku, ale jednak troszkę mi smutno... czy też powinnam dopisać: tam jest ci najlepiej, wiem.
Mama
Ps.
Czy ja dobrze wyczuwam, że tego rodzaju post o takiej właśnie tematyce na tym Forum nie powinien w ogóle być zamieszczony? Może, to nie to miejsce i nie ten czas na takie teksty?