Już nie mam siły

[Pamal]

Rozumiem Was wszystkich absolutnie. Też dopóki mam towarzystwo boję się szukać drugiej połówki. Im jestem starsza tym więcej niebezpiecznych typów. Wcześniej ludzie chcą założyć rodzinę więc jakoś poważniej podchodzą.

[vanda]

vanda pisze:
[quote]Ja z trochę z innym pytaniem...Co się działo, że trafił do szpitala? Analizuję cały czas naszą sytuację i się zastanawiam czy dobrze zrobiłam znosząc to wszystko...

Poza tym jak było ze szkołą? Wiem, że to kawałek czasu temu, ale każda informacja jest dla mnie cenna[/quote]
Źle się czuł i poprosił mnie, że chce iść do lekarza, rodzinnego, ogólnego. Nie wiem, co mówił lekarzowi, bo w gabinecie był sam (15-latek przecież), ale lekarz natychmiast skierował go do szpitala i osobiście go tam zawiózł. Wcześniej ja nie zauważyłam absolutnie żadnych dziwnych objawów. Syn zawsze był samotnikiem, spokojnym chłopakiem, ma dużo zainteresowań, które mało kto podzielał. Nie lubił "kopać piłki", raczej czytał, malował, rysował itp.

Po szpitalu wrócił inny człowiek, poraniony duchowo, wycofany, nierozmowny, nieufny.

I tak to trwa.

Do szkoły już nie wrócił, podstawówkę ukończył w trybie indywidualnym, ale do liceum chodził, zdał maturę a potem pomaturalna szkoła, też uczęszczał na zajęcia.

[/quote]

Ehhh. Jakbym czytała o swoim synu. Z tą różnicą, że szpitala nie zaliczył. Pewnie na szczęście, bo guzik by to dało. Jego psychiatra należy do tych co twierdzą, że szpital problemu nie rozwiąże. Aż boję się co będzie dalej. Syn chce odstawić leki, bo źle się po nich czuje, ale ja widzę po nich ogromną poprawę... Nwm w sumie jak go przekonać. Nie mamy jeszcze diagnozy, chyba pójdę do lekarza sama i zapytam co mu jest bo oszaleje.

[cezary123]

[quote=Sabinawa]
Życzę ci, abyś znalazł jak najlepszą żonę.
[/quote]
Dziękuję. Zdrowia dla syna.