Czy u Waszych dzieci też tak się zaczynało ?

[cezary123]

[quote=Kikimora post_id=629459 time=1612198012 user_id=6628]
Ja nie mogłam pozwolić sobie na słabość, bo dla dzieci miałam być opoką. I długo byłam. Aż poległam i wszystko skończyło się tragicznie.
[/quote]
Każdy może pozwolić sobie na słabość. A co się stało?

[tylkoktoś]

Moim zdaniem rodzic nie może ot tak sobie pozwolić na słabość,to nie może się stać za jego przyzwoleniem,ale może w końcu przegrać z natłokiem obciążenia psychofizycznego zupełnie się na to nie godząc. Czym innym jest przegrana z pozwolenia sobie na słabość ,od przegrania jak nie jesteśmy w stanie już walczyć mimo nieustających chęci .Więc nie każdy może sobie pozwolić na słabość,zwłaszcza nie Ci od których tak wiele zależy.Pomijam że matka polka w oczach społeczeństwa powinna być heroiczna i że zawsze jak zawodzie ojciec ,to słychać krzyki "a gdzie była matka" co przekłada na nią większość odpowiedzialności.Co nie jest sprawiedliwe.

Jest mi bardzo przykro jak ktoś przegrywa z losem,sam jestem ciekaw co się stało,i czy można Pani pomóc.

[Sportowiec]

Jacek Szafałowicz dzisiaj z rana popełnił samobójstwo.

[Erratas]

[quote=Sportowiec post_id=629765 time=1612453777 user_id=10117]
Jacek Szafałowicz dzisiaj z rana popełnił samobójstwo.
[/quote]

Kim jest Jacek Szafałowicz?

[Pikolo]

Brawo naszczescie zostal uleczony przed śmiercią albo leczony. Ja swoim rodzicom powiedziałem, ze jak będą wpływać na moje leczenie. To tez tak zrobię, i sam zdecydowałem o leczeniu. Odstawilem leki powoli zmniejszając dawki do zera i cieszylem sie 13 letnia remisja. Teraz znowu leki odstawione stawione ponieważ 3 miesiące temu niestety mialem nawrót choroby.

Byc moze mama wolala sie cieszyć z kasy ktora dostała na chore dzieci. Dziwne dwoje dzieci chore a mama nie ? Proponuje rodzicom sprobowac przez jakiś czas co podają swoim dzieciom i psychiatrom tez. Przeciez te leki nie szkodza a wręcz poprawiają jakość życia. Tak koledze poprawily zycie ze je sobie odebrał. Zapraszam do wątku jak odstawic leki. Tam jest moja skrocona historia.

[Jaskolka]

Moja córka -tak- zawsze była spokojna i mówiono, ,,mama spokojna to i córka spokojna''

Mam dwie córki. Jedna otwarta , wesoła, druga zamknięta w sobie.

Teraz kiedy ma 30 lat wychodzą na wierzch zaburzenia. Widziałam potrzebę kontaktu z psychologiem, psychiatrą. Do pierwszego chodziła, i psycholożka powiedziała ,,że taki urok mojego dziecka'' do psychiatry nie, bo córka miała plany życiowe i miała by do mnie pretensje , że zepsułam jej papiery. Teraz już wie , że musi się leczyć.

Nie ma jednak siły sama, ma 30 lat i nie może sobie poradzić .

[Pikolo]

Jakie corka ma zaburzenia i jak sobie radziła az do 30 skoro sa poważne? Nie przesadzasz ?

[cezary123]

Jaką diagnozę jej szykują?

[Jaskolka]

Na chwilę obecną ma zaburzenia obsesyjno kompulsywne. A tak po ludzku czuje takie napięcie że wyrywa sobie włosy, wszędzie, na głowie już nie ma, jest łysa,.

Ma podobne objawy jak u mnie kiedyś ja w wieku też 30 lat. Ja łagodziłam je alkoholem, był skuteczniejszy od leków. Ona też ma takie skłonności.

Była w szpitalu ponad miesiąc, ma skierowanie na terapię zamkniętą 3 miesiące. Tam trudno się dostać.

Córka jest bardzo osłabiona tym napięciem, od leków tyje, źle to znosi.

[Lotos-123]

Witam. Nie mam dzieci, ale pamiętam zachowania mojego młodszego brata, który zachorował w wieku 15 lat.



Od niemowlęcia były problemy zdrowotne z nietolerancją glutenu czy laktozy, musiał być na diecie. Po urodzeniu operacja szpotawych nóg, bez niej by nie chodził. Był dzieckiem płaczliwym i marudnym. Później był okres względnie normalnego dzieciństwa, jedynie dziwną rzeczą było jego bieganie i podskakiwanie w kółko, gdy się z czegoś cieszył, co utrzymywało się jakoś do 10-12 roku życia. Po zwróceniu uwagi, zamykał drzwi i starał się biegać i podskakiwać ciszej, żeby nikt nie widział. Teraz już wiem, że można to nazwać stereotypią ruchową. Co mnie wstrząsnęło, na oglądanym video sprzed lat nagrał się fragment, gdy przy jakiejś dziecięcej kłótni mając 5-6 lat chwycił za nóż i zaczął z nim biec w moją stronę. Nie wiem, co o tym myśleć. W wieku szkolnym klasycznie problemy z nauką, szczególnie z matematyką. Pedagog zdiagnozowała dysleksję. W gimnazjum było już gorzej, a liceum to postawienie diagnozy i ostatecznie nie zdana matura. Pierwsze objawy schizofrenii to był niepowstrzymany śmiech oraz pisanie różnych haseł na ścianach klatki schodowej.

[Lotos-123]

Zapomniałam jeszcze dodać, że brat jako kilkuletnie dziecko również był nad wyraz spokojny, często sam się bawił po cichu, dorośli zwracali uwagę na to, że jest spokojniejszy niż reszta dzieci.

[graffico]

Zapytaj lekarza.