Jaka praca dla schizofrenika ?

[zboro]

Witam

Mam 23 lata i mam za sobą 2 hospitalizacje, ale mniejsza o to. Podejmowałem już próby podjęcia pracy: jak pomocnik elektryka (3 miesiące) magazynier (4 miesiące) oraz miałem 2 krótkie epizody na myjni samochodowej i jako pomocnik płytkarza. W każdej z tych prac trzeba było pracować fizycznie, a każdy dzień był cholernie podobny do poprzedniego. I właśnie to mnie najbardziej dobijało, pojawiały się myśli samobójcze i utrata apetytu. Nie potrafiłem się też odnaleźć w tych środowiskach, a dokładnie rozmowy ze współpracownikami były jakieś takie ,,o niczym''. Stąd też moje pytanie w jakim kierunku powinienem teraz pójść ? Chodzi mi o to, żeby kolejna praca nie była dla mnie karą. I wiem, że nikt za mnie życia nie przeżyje i nie wie co mi w duszy gra i w czym czuję się dobrze, ale może chociaż ktoś podzieli się swoimi doświadczeniami z pracy, opowie jakie to były stanowiska i może w końcu dowiem się, czy schizofrenik nadaję się do jakiejkolwiek pracy. A i jeszcze jedno: na co dzień pracuję na rodzinnym gospodarstwie rolnym i właśnie tym się zajmowałem w międzyczasie pomiędzy próbami podjęcia pracy.

[piotrs]

idz za ochroniarza stróza

recepcjoniste

lekka gdzie nie bedziesz się meczyl

ustal sobie stopien niepelnosprawnosci

[Catastrophique]

No.

A najlepiej pasożytuj na rencie i rodzicach :/.

[valkiria]

Ten znowu zaczyna,nie każdy jest w stanie normalnie pracować.Każdy ma inna drogę do wyzdrowienia.

[Catastrophique]

Wielu jest w stanie, ale wygodnie jest im być utrzymywanym przez innych.

[amigo]

A co jak choroba szybko złapała i nie mogliśmy się dobrze wyuczyć?

Bez dobrej szkoły ciężko znaleźć pracę.

A do tego pracodawcy wymagają jeszcze doświadczenia. :think:

[Catastrophique]

To wymowki. Jest masa stanowisk gdzie przyjmują bez wyzszego wyksztalcenia i doświadczenia. Sam zaczalem pracowac dopiero w wieku 30 lat, bez zadnego doswiadczenia i ze srednim wykształceniem. Nie mialem zadnego problemu ze znalezieniem pracy.

Kto chce ten pracuje.

[karuna]

Praca dla schizofrenika? Kreatywna, w przyjaznej atmosferze, kawa i kanapki w przerwach :D

[valkiria]

[quote=Catastrophique post_id=662544 time=1646571242 user_id=6997]
Wielu jest w stanie, ale wygodnie jest im być utrzymywanym przez innych.
[/quote]
Chorzy na schizofrenie często nie mogą się odnaleźć w zwykłej codzienności,najprostszym zaangażowaniu się w cokolwiek z powodu postępującej choroby,a nie przez widzimisię.Gdy choroba zabiera wiele,trudno im wykrzesać odwagę zawalczenia o siebie na wielu płaszczyznach,a w pracy w szczególności.Jak się można podźwignąć bez ustawienia lekami,będąc poważnie obarczonym chorobą.

Wszystko zaczyna się i kończy na dostosowaniu leków,z remisją można normalnie żyć,bez niej udaje się to tylko nielicznym.

Nie można wszystkich wrzucać do jednego wora,każdy jest inny,ma inne objawy choroby,od czego innego ma rzuty,i z innym nasileniem.Na każdego wszystko działa inaczej,inaczej przetrawia chorobę i do niej się dostosowuje.

Wystarczy poczytać wpisy na forum i zobaczyć kto nie jest ustawiony,i na bank nie ma remisji,chyba że choroba odcisnęła na nim piętno że nie potrafią inaczej.Każdy z nas jest w jakiś specyficzny sposób dotknięty tą chorobą i nosimy brzemię jej następstw.

Ty też.

[Catastrophique]

[quote=valkiria post_id=662728 time=1646773885 user_id=10408]
[quote=Catastrophique post_id=662544 time=1646571242 user_id=6997]
Wielu jest w stanie, ale wygodnie jest im być utrzymywanym przez innych.
[/quote]
Chorzy na schizofrenie często nie mogą się odnaleźć w zwykłej codzienności,najprostszym zaangażowaniu się w cokolwiek z powodu postępującej choroby,a nie przez widzimisię.Gdy choroba zabiera wiele,trudno im wykrzesać odwagę zawalczenia o siebie na wielu płaszczyznach,a w pracy w szczególności.Jak się można podźwignąć bez ustawienia lekami,będąc poważnie obarczonym chorobą.

Wszystko zaczyna się i kończy na dostosowaniu leków,z remisją można normalnie żyć,bez niej udaje się to tylko nielicznym.

Nie można wszystkich wrzucać do jednego wora,każdy jest inny,ma inne objawy choroby,od czego innego ma rzuty,i z innym nasileniem.Na każdego wszystko działa inaczej,inaczej przetrawia chorobę i do niej się dostosowuje.

Wystarczy poczytać wpisy na forum i zobaczyć kto nie jest ustawiony,i na bank nie ma remisji,chyba że choroba odcisnęła na nim piętno że nie potrafią inaczej.Każdy z nas jest w jakiś specyficzny sposób dotknięty tą chorobą i nosimy brzemię jej następstw.

Ty też.
[/quote]
Bełkot, bzdury i kolejna porcja wymowek. Nie chce mi sie wiecej pisac bo i tak nie dotrze.

[valkiria]

Zawsze wiedziałem ze nie umiesz czytać ze zrozumieniem Katastrofa,zrób przyjemność dla tego forum i je opuść,albo się naucz czytać,ja poczekam.Chyba nigdy nie widziałeś nikogo po ciężkim rzucie choroby,przy długim wystawieniu na jej działanie.

Nie będę z tobą dyskutować,i radziłbym nie pisać do mnie w negatywnym zabarwieniu.

[Catastrophique]

Bzdury trudno czytac ze zrozumieniem, co najwyżej z politowaniem.

Taka prawda, ze nalezysz do tutejszych leniwych, tchorzliwych nierobów.

Nie mow mi co mam robic a czekac mozesz sobie do woli.

Pisac tez bede tak jak bede chcial. Myslisz, ze ktos się tu Ciebie boi? ;)

[valkiria]

Zbyszek zawsze prosi o przykłady chamstw i nigdy nic nie robi.

Czy ktoś zrobi z nim porządek czy nie?.

Nie chce mi się znowu opuszczać tego forum przez tego człowieka.

Panie Zbyszku,znowu się pan schowa,jak trzeba raz zachować się adekwatnie do stanowiska na forum.

[Catastrophique]

Biedactwu się prawdę napisalo i teraz chce banowac. Ojojoj ;(.

[valkiria]

Nie masz szacunku do forum,treści na nim i ludzi chorych.

[Catastrophique]

Nie mam szacunku do lenistwa, tchorzostwa i pojscia po linii najmniejszego oporu.

[valkiria]

A do chorych z tego forum masz szacunek?

[Schibi]

Poniekąd rozumiem waszą dyskusję ale ja uważam, że prawda leży po środku. Sam po pierwszym epizodzie miałem bardzo ciężko aby wrócić do rzeczywistości pracy i obowiązków ale się nie poddawałem. Dziś funkcjonuje jak normalny człowiek tylko od czasu do czasu miewam epizody. Podstawa dobrze dobrać leki i starać się żyć normalnie i nie myśleć, że jest się chorym to już tylko się leży, do końca życia trzeba walczyć tak mój tata mi zawsze mówił i ma racje.

[valkiria]

Normalnym jest by się starać wrócić do normalności.Najpierw ustawienie lekami,dając możliwość pracy nad sobą i umacniając się podejmując coraz to większe wyzwania.

Nie wszyscy to zrobią,wielu chorych się nie podźwignie,wielu chorym choroba nie da możliwości ani wyboru.Wielu chorych jest skrajnie odrealnionych i nie widzę ich w pracy,na pewno nie w wymagającej,jak w ogóle w jakiejś.Metody obrażania można stosować w łagrze z biczem nad głowami skazanych,a nie wśród chorych.

Jest to niedopuszczalne zachowanie,i te reguły powinny obejmować wszystkich.Każdemu tu należy się szacunek,ktoś powinien tu tego pilnować.

[falling up]

czytaliście chociaz stronę książek kępińskiego?