Odpowiedzialna praca

[jagienka]

[quote="Tup"]Nie rozumiem podejścia.Brać coś ponad nasze siły,by udowodnić komuś lub sobie,że jestem lepszy,dam radę z wszystkim.Zdanie moje przyjaciółki nie ma co się porównywać z lepszymi.Każdy chciałby wszystko od razu i jeszcze bez dużego wysiłku.Jak życie zdegraduje,to nie wskoczysz na fotel dyrektora raczej podnosząc się z dna.Chodzi by odnalezc się w jakieś pracy i ją wykonywać,nie każdy nadaję się do wszystkiego lub danego zawodu.Jak się już znajdzie taką pracę w której będzie się czuło,że obowiązki są opanowane,to trzeba niekiedy się jej trzymać.Można ryzykować,ale nie każdy ma takie samo ryzyko.Kawaler mieszkający u rodziców będzie miał mniejsze niż mąż,który ma rodzinę.Kwestie dojrzałości,odpowiedzialności są w czynach,nie w tym jaką rolę do końca pełnimy w życiu i od wieku nie są zależne.[/quote] Hej Tup. Mądrze prawisz. Ja też jestem zdania, że praca musi komuś odpowiadać i jak już się znajdzie stabilną pracę i się w nią wdroży to należy sie jej trzymać bo zwyczajnie w tych czasach z pracą kiepsko. Piszesz o braniu czegoś ponad nasze siły tylko by sobie coś udowodnić. Ale z drugiej strony dopóki nie spróbujesz to nie wiesz czy dana praca jest ponad twoje siły. I ja właśnie przed taką sytuacją stoję. Zastanawiam się czy przyjąć propozycje pracy jaką dostałam. Zwyczajnie nie wiem co mnie czeka (wszystko przecież zawsze okazuje się "w praniu" jaka praca jest). Co do ilości etatu to mam możliwość podjęcia tej pracy tylko w formie pełnego etatu i to też jest powód mojej zagwostki czy podołam. Ale postanowiłam sobie po prostu fest, że nie zrezygnuję tak łatwo jak poprzednio, kiedy to tak naprawdę zrezygnowałam zanim jeszcze naprawdę zaczęłam pracować. Tym razem nie ucieknę dopóki nie stawię czoła obowiązkom i nie przekonam się czy daję radę. I to dlatego stworzyłam ten wątek. By inne osoby, które pracują i dają radę dodały mi swoimi opowieściami otuchy, że można sobie poradzić.

[Petruccio]

[quote="Tup"]Zdanie moje przyjaciółki nie ma co się porównywać z lepszymi.[/quote]
Wszystko ok, ale słowo "lepszymi" zastąpiłbym: "innymi". Tak naprawdę to pojęcie względne, kto jest lepszy. Kto dzisiaj jest na szczycie jutro może być na dnie. I na odwrót. Więc, moim zdaniem, nie warto myśleć o sobie jako kimś gorszym, chociaż nie wiem, co by się wykonywało.
[quote="jagienka"]Piszesz o braniu czegoś ponad nasze siły tylko by sobie coś udowodnić. Ale z drugiej strony dopóki nie spróbujesz to nie wiesz czy dana praca jest ponad twoje siły.
[/quote]
Czasami się wie. Jest to, moim zdaniem, kwestia wyobraźni.

[Walet Pikowy]

Nie uniknie się rywalizacji w życiu Petruccio. Jest na każdym kroku.To kwintesencja życia dla niektórych,aby się ciągle rozwijali i stawali się lepszymi w zasoby.Życie bez celi prowadzi do autodestrukcyjnych myśli.

[Melisa]

Minęło prawie pół roku od ostatniej dyskusji w tym temacie, jestem ciekawa jak sobie radzisz Jagienko.



U mnie wszystko w porządku, daję radę, wywiązałam się już z większości kontraktu w tej dodatkowej pracy. Zdobywam cenne doświadczenie i jestem doceniana - to się dla mnie liczy.



Kiedyś byłam na dnie, choroba odebrała mi marzenia, godność, nadzieję... no właśnie - nadzieja... myślałam że już nigdy nie będę w stanie pracować. Gdyby ktoś wtedy powiedział mi że można z tego wyjść byłabym bardziej podbudowana psychicznie, a tak wpadłam w straszną depresję. Dlatego pozwoliłam sobie na zabranie głosu w tej dyskusji.



I jeszcze jedno - nie cierpię rywalizacji, znacznie bardziej wolę współpracę.

[lmp]

nie wiem czy to prawda ale psychiatra mi mowila ze w naszym miescie jest lekarz rodzinny ktory ma schizofrenie i pracuje jako lekarz wlasnie

[Melisa]

[quote=lmp post_id=504277 time=1491587854 user_id=7842]... psychiatra mi mowila ze w naszym miescie jest lekarz rodzinny ktory ma schizofrenie i pracuje jako lekarz ...[/quote]

Znałam lekarza rodzinnego, który chorował na schizę i popełnił samobójstwo.

[Spokojny80]

[quote=Tup post_id=483115 time=1477007691 user_id=4850]
Ja mam pracę,w zdrowych godzinach,też rodzinę ja i pies niestety, kobiety nie lubią mnie i nie chcą,która by ze mną wytrzymała?.Myślę wrócić do swojej ,któreś z pasji np rysunku lub szachów i powinno być git,bo czuję wypalanie się w życiu.
[/quote]

Gdzie pracujesz Tup??

[Melisa]

Minęło już 2,5 roku odkąd napisałam ostatni post w tym temacie. Co teraz? Chciałabym dodać odwagi szukającym pracy, ale zdaję sobie sprawę z tego, że każdy inaczej choruje. Niemniej ważne jest to, że ja też byłam prawie warzywkiem mającym problemy z wysławianiem się, ale udało mi się z tego wyjść. Ciężka praca na wielu płaszczyznach, codzienna walka o siebie...Mówię Wam - warto!



Aktualnie przyjmuję 15mg olanzapiny, a biorę ten lek już siódmy rok w różnych dawkach( 7,5mg - 17,5mg) Czwarty rok z rzędu pracuję na pełnych obrotach. Oczywiście są urlopy, jeśli nie daję już rady idę do lekarza rodzinnego po zwolnienie. Pracuję na otwartym rynku i skrzętnie ukrywam chorobę.



Piszę ku pokrzepieniu serc. Walczcie o siebie!!! Choróbsko okalecza, ale nie wolno się nad sobą użalać. Krok za krokiem do przodu...Tylko tak nie wpadnie się w tę odchłań z której ciężko się wyrwać.



Wiem, że ja nie dałabym rady, gdyby nie wsparcie rodziny, gdyby nie wiara. To wszystko splata się w słowo "sukces". I tego właśnie Wam życzę.

[ptk]

Mam szczęście że mimo choroby pracuję nieprzerwanie od 20 lat.Nie mam zbyt odpowiedzialnej pracy ani wyższego wykształcenia ale nie czuję się gorszy przez to bo wiem że to przez chorobę i nie miałem równych szans ze "zdrowymi".Czasami było bardzo ciężko ze względu na silny stres czy nawet urojenia ale jestem szczęśliwy że mimo wszystko udało mi się wytrwać.

[Melisa]

@up

czyli jest nas więcej - pracujących. Super! To napawa nadzieją.

[Catastrophique]

Dolaczam się. Ja zrezygnowalem z nudnej pracy w markecie na rzecz pracy jako doradca klienta w sklepie elektronicznym. Nigdy wiecej na kasie i wykladania towaru, nie musze tak pracowac.

[redaktor]

A ja nie wiem, czy wykonywać odpowiedzialną pracę dłuższy czas za darmo jako ( być może wieczny ) wolontariusz/stażysta, czy może kiedyś podjąć po prostu pracę typu lekkie sprzątanie/lekka ochrona/portier... to smutne, ale bez doświadczenia zawodowego w wieku 43 lat, na skutek mojej choroby, mogę liczyć tylko na takie prace.



Zresztą i tak na razie uczęszczam do ŚDS i planuję w najbliższym czasie odejść z programu rehabilitacji zawodowej, do którego zapisałem się w sierpniu tego roku, tym bardziej, że moje doradczynie zawodowe raczej szukają dla mnie prostych bardzo prac.

[maciolla1995]

Ja niestety w pracy, jaka by to nie była, nie wytrzymuję dłużej niż tydzień bo albo się nie moge skupić albo nie daje rady i odchodze albo mnie wywalają...

[Spokojny80]

Pracuje jako pracownik ochrony w zakładzie pracy chronionej i jest ok,nie narobie się tam wogule,nawet leżanka jest i można się położyć.Na obiekcie jestem sam i pracuje tylko w ciągu dnia bo mam zakaz w nocy.

[redaktor]

A rozdawanie ulotek... to jest odpowiedzialna praca, czy nie bardzo ?.

[unreal]

niezbyt odpowiedzialna

[Trickster]

Ja mam odpowiedzialną pracę- odpowiadam za życie ludzi, za zakład itd :)

[redaktor]

Rozdawanie ulotek, to na szczęście tylko będzie praca na pewien czas...



na razie mam propozycje tylko prostych prac... może kiedyś jednak będę wykonywał jakąś bardziej odpowiedzialną.